In dit artikel gaan we verder met onze tien Queen weetjes die wij het meest opmerkelijk vonden. Voor we er weer invliegen; ben je wel zeker dat je deel 1 van de 10 Queen feiten hebt gelezen? Dan kunnen we ons in deel 2 storten. Strap in, because it’s gonna be a wild ride!
6. John Deacon - de bassist én barman van Queen
Stille waters hebben diepe gronden. Dat is zeker waar voor John Deacon.
John was duidelijk de stille jongen van de groep. Al heeft de wereldfaam hem niet onberoerd gelaten. Zo had hij een heel specifieke eis voor op het podium. Aan zijn controle rack moest altijd een minibar opgesteld staan met water, bier, frisdrank, wijn en alcoholische dranken of cocktails waar hij in die periode zin in had: Southern Comfort, vodka of tequila. Er moest ook altijd verzekerd worden dat de glazen wel degelijk van glas waren en niet van plastiek. Raar genoeg heeft John Deacon een fobie voor plastieken beker! Daarnaast moesten aan de bar ook een assortiment borrelnootjes en chocolade M&M’s worden voorzien.
Als je freaky Deacy dus af en toe eens niet op het podium zag staan, was hij ofwel zijn volume aan ‘t aanpassen of, iets waarschijnlijker, een cocktail aan ‘t maken en een momentje voor zichzelf aan ‘t nemen. Denk bijvoorbeeld aan de lange publieksparticipaties waar Freddie zo van genoot. Of wat denk je van May’s lijvige solo’s tijdens Brighton Rock.
John heeft na de dood van Freddie gezegd dat hij niet meer verder wou met Queen. Hij deelde nog enkele keren het podium met de overige leden van Queen, maar het voelde niet meer juist voor hem. Deacon was nog te zien op de Queen+ show in april 1992 en ten slotte nog een laatste keer in 1997. Voor Queen+Béjart ‘Ballet for life’ begeleidden ze Elton John voor een versie van ‘The show must go on’. Dat was zijn allerlaatste verschijning met Queen.
7. Crazy little thing called 'inspirado'
Elke muzikant weet dat als inspiratie komt aankloppen, je deze nooit mag laten wachten. Als de zeldzame vriend ‘inspirado’ roept, dan laat je alles vallen en moet je onmiddellijk schrijven of opnemen!
Freddie stond erom bekend om soms volledige songs in z’n hoofd te hebben. Zo had hij de operatic section van Bohemian Rhapsody volledig uitgedacht en klaar om op te nemen. De rest van de band had daar nog geen noot van gehoord toen de opnames begonnen; over blind vertrouwen gesproken!
In 1979 was Queen in München voor de intensieve opnames van hun nieuwe plaat ‘The Game’. Na een lange dag trok Freddie zich terug naar z’n kamer in het Bayerischer Hof Hotel om een warm bad te nemen en te ontspannen. Volgens Freddie persoonlijke roadie, Peter ‘Rattie’ Hince, zwaaide de badkamerdeur plotseling open en zag hij een onrustige Freddie gewikkeld in een badhanddoek staan.
Hij had onmiddellijk een gitaar nodig, want hij had een idee voor een rock-‘n-rollnummer. In minder dan 10 minuten was ‘Crazy little thing called love’ geschreven. Normaal schreef Freddie z’n nummers aan de piano, maar hij was ervan overtuigd dat de keuze voor de gitaar een hit heeft gemaakt van dit lied. Hij vond zichzelf een waardeloze gitarist. Door zijn tekort aan kennis van akkoorden op dat instrument werd hij enorm beperkt in de keuzes voor dit nummer. Freddie vond het een hele uitdaging om eens met een kleine toolbox te werken, maar net daardoor werd het wel een solide song, volgens Mercury zelf.
Het is je sowieso ook al opgevallen dat dit zeker geen typische Queen-hit is. Tijdens het uitdenken en schrijven wou Freddie heel bewust een liedje schrijven voor Elvis, die toen al 2 jaar dood was. Dat Queen niet bang was van een beetje ‘old time Rock & Roll’, bewezen ze bij elk optreden door wat hits van Little Richard of Elvis Presley in de set te gooien. Met deze ‘Crazy little thing called love’ was het bang afwachten wat de fans ervan zouden denken. Het werd duidelijk goedgekeurd, want het werd Queen’s allereerste nummer 1 hit in Amerika; the birthplace of Rock & Roll.
8. Freddie en MJ – A story of love and llama’s
Freddie Mercury en Michael Jackson is het mooiste duet dat we nooit gekregen hebben. Michael en Freddie waren allebei ongelofelijke performers en pioniers in hun stijl. Dat ze elkaar daarvoor bewonderden was ook geen geheim. Als Queen optrad in The Forum in L.A., was Michael Jackson steeds van de partij. Na elkaar een paar keer te ontmoeten en samen uit te gaan werd al snel gepraat over een eventuele samenwerking.
Voor de officiële release van ‘The Game’ kreeg Jackson een exemplaar om z’n mening te geven. Michael raadde aan om van ‘Another one bites the dust’ de single te maken. Dat bleek een fantastische keuze. Tijdens een interview met Rolling Stone zei Michael “Nu luister je wel naar mij he, Freddie?” waarop Freddie reageerde met “Righto, little brother”.
Het vertrouwen was gewonnen en ze besloten om samen in de studio te duiken. Ze werkten allebei aan een drietal demo’s: ‘There must be more to life than this’, ‘State of shock’ en ‘Victory’. Waarom deze songs nooit afgewerkt zijn kent verschillende redenen. Het officieel excuus is dat ze het allebei te druk hadden om er echt werk van te maken. De echte reden lijkt iets meer eigenaardig.
Blijkbaar kon Freddie zich niet helemaal vinden in Michaels werkethiek. Zo kreeg Queens manager Jim ‘Miami’ Beach telefoon met de vraag om hem zo snel mogelijk uit Jacksons studio te halen. Toen Jim vroeg waarom hij zo over z’n toeren was, zou Mercury gezegd hebben dat hij niet gewoon is om op te nemen met een lama! Jackson maakte er blijkbaar een gewoonte van om zijn lama mee te nemen tot in de studio. Op een bepaald moment zou Michael zelfs raad gevraagd hebben aan de lama. Gemeend of niet, Mercury had er meer dan genoeg van en dat betekende dan ook het einde van hun samenwerking.
‘State of shock’ werd door Michael Jackson uitgebracht als een duet met Mick Jagger in 1984. ‘There must be more to life than this’ werd herwerkt naar een nummer voor één lead en uitgebracht op Mercury’s soloplaat ‘Mr. Bad Guy’ in 1985.
Gelukkig is het niet allemaal in de vuilbak gegooid! In 2014 werd een compilatie-album uitgebracht door Queen met de titel ‘Queen Forever’, waarop we een versie kunnen horen van hoe ‘There must be more to life than this’ had kunnen klinken met Michael Jackson erbij.
Van State of shock is op YouTube ook een demo-versie te vinden met Freddie in plaats van Mick Jagger. Dit is duidelijk geen afgewerkt product, maar we krijgen toch ook weer een smaakje van wat het had kunnen worden. ‘Victory’, het derde nummer waar ze aan werkten blijft voorlopig nog achter slot en grendel. Misschien krijgen we het ooit wel eens te horen.
9. Eltons kerstcadeau van een engel
Elton John en Freddie Mercury waren twee handen op één buik. Die twee hadden geen geheimen voor elkaar. Ze gingen samen bijna dagelijks op stap om tot in de vroege uren Londen onveilig te maken. Freddie hield ervan om z’n beste vrienden een vrouwennaam te geven. Brian May was ‘Maggie’, Roger Taylor werd ‘Liz’ genoemd, Freddie doopte zichzelf ‘Melina’ en Elton kreeg ‘Sharon’ opgespeld.
Elton spreekt nog altijd vol lof over hun vriendschap. Hij vertelt vaak over hoe verschrikkelijk het was om de zwaar afgetakelde Freddie in z’n bed te zien liggen omringd door medicijnen. Hoewel hij niet meer kon staan en langzaam blind werd, bleef Freddie lachen, grapjes maken en kunstwerken kopen. Freddie had geen schrik voor de dood, dat was duidelijk! Hij leefde van dag tot dag.
Mercury stierf op 24 november en Elton was er helemaal van kapot. Amper een maand later op kerstdag belde een gemeenschappelijke vriend aan de deur van Elton om hem een kussensloop te overhandigen. Toen Elton in de kussensloop keek, bleek het een cadeau te zijn van Freddie. Mercury had het cadeau gekocht voor hij stierf, wetend dat hij Kerst niet meer zou halen. Het bleek een schilderij van Elton’s favoriete schilder, Henry Scott Tuke. Aan het schilderij hing een kaartje met de tekst “Dear Sharon, I thought you’d like this. Love Melina. Happy Christmas.”
Zelfs in z’n laatste dagen was Freddie bezig met z’n vrienden en welke cadeaus ze zouden krijgen voor Kerst. Elton houdt het schilderij vandaag nog steeds op een ezel en de kussensloop naast z’n bed. Echte vriendschap is onvervangbaar!
10. Waar ligt Freddie begraven?
Freddie had een uitzonderlijk hechte band met Marie Austin. Ze waren in hun jonge jaren een koppel. Toen Queen groter werd, realiseerde Freddie zich dat hij eigenlijk homo was. Ondanks hun breuk als koppel, bleven ze wel onzettend close en bleef Freddie naar haar verwijzen als de ‘love of my life’. Het belang van Marie werd nogmaals benadrukt in Freddies testament. 50% van zijn vermogen ging naar haar, alsook 50% van zijn toekomstige inkomsten.
Mercury wou dat zijn begraafplaats geheim zou blijven, zodat hij in vrede kon rusten. Hij heeft slechts een handvol vrienden verteld waar hij begraven wou worden. Mary kreeg de opdracht om Freddie tot daar te krijgen, zonder dat iemand dit zou te weten komen. Dat bleek een uitzonderlijk moeilijk opdracht. Ze hield zijn as 2 jaar lang in haar slaapkamer alvorens het naar zijn laatste rustplaats te smokkelen. “Niemand mocht vermoeden dat ik iets anders zou doen dan gewoonlijk. Ik zei dat ik een afspraak had voor een gelaatsverzorging. Het moest overtuigend zijn, want het was erg moeilijk om het juiste moment te vinden. Ik sloop m’n huis uit met de urne. Het moest op elke andere dag lijken, zodat het personeel niks zou merken. Maar niemand zal het ooit te weten komen! Dat was zijn wens”, volgens Marie Austin.
In 2013 verscheen uit het niks een kleine gedenkplaat op het kerkhof ‘Kensal Green’. Op de plaat stond “In Loving Memory of Farrokh Bulsara, 5 Sept. 1946 – 24 Nov. 1991. Pour Etre Toujours Pres De Toi Avec Tout Mon Amour – M.”
Natuurlijk gingen veel mensen ervan uit dat de ‘M.’ voor Marie stond. Marie Austin ontkende echter dat Freddie in dat kerkhof begraven lag. De plaat werd onmiddellijk verwijderd en de begraafplaats van Mercury is een geheim gebleven.
Wil je meer te weten komen over Mother Mercury? Dan kan je hun home page hier bezoeken of om volledig up to date te blijven volg je best de Facebook-pagina en het Instagram-account.